Türk tələbələr: “Azərbaycanlı dostlarımızın analarına öz anamız kimi baxırıq”
Binaya
daxil olarkən, əvvəlcə elə bildim, ünvanı səhv salmışam. Bura nə
universitet, nə istirahət, nə də ki əyləncə mərkəzi idi. Yalnız dəhlizdə
ora-bura qaçan tələbələrdən və qapısı açıq bir-iki otaqdan hiss
olunurdu ki bura tələbələrin qaldığı məkandır, yəni tələbə
yataqxanasıdır. Qafqaz Universitetinin tələbə yataqxanası...
Bu
gün ölkəmizdə tələbələr üçün belə bir yataqxananın olması doğrusu,
təəcüblü gəlirdi mənə.... Axı bizdə tələbə yataqxanası deyərkən,
gözümüzün önündə ilk növbədə Sovet dövründən qalma, hörümçək torunu
xatırladan elektrik naqilləri dolaşıq, üfunət qoxulu, uçuq-sökük köhnə
binalar canlanır. Üstəlik də sakinlərinin yeri səhv düşmüş, məcburi
köçkünlərin məskunlaşdığı binalar. Bir sözlə, tələbəsi olmayan, yalnız
quruca adı olan yataqxanalar...
Bizim isə gəldiyimiz yerin həm
adı vardı, həm də kifayət qədər tələbəsi. İstirahət günü olmasına
baxmayaraq, tələbələri yerində tapa bilmişdik, hər kəs bir işlə məşgul
idi. Söhbət üçün ayaqqabılarımızı çıxarıb, dəhlizə keçdik. Qapısı açıq
bir otaqda iki oğlan stolüstü tennis oynayırdı.
Biz də otağa keçib, bir müddət oyunu izlədik. Oyunçulardan birinin adı
Rəşaddır. Zaqataladan gəlib. Rəşad verdiyim sualları qısaca
cavablandıraraq, sadəcə yataqxana şəratindən razılığını bildirdi.
Deyəsən, oyun üçün yaman tələsirdi. Biz də vaxtımızı itirmədən,
tələbələrin yaşayış şəraiti ilə tanış olmağa getdik.
Həmsöhbətimiz yataqxana müdiri Nüsrət Rüstəmov bildirdi ki, yalnız
oğlanlar üçün nəzərdə tutulan yataqxanada 250-yə yaxın tələbə qalır.
“Burada tək azərbaycanlı tələbələr deyil, həm də Turkiyə, Qazaxıstan,
Qırğızıstan, Tacikistan, Nigeriya, Moldovodan da tələbələr var. Bizim
yataqxanada tələbələrin dərsləri ilə məşğul olması üçün çalışma
otaqları, kompüter otaqları, yeməkxana, müayinə, istirahət, yataq
otaqları var.
Bu istirahət otaqlarında tələbələrin valideynləri də gəlib qala
bilərlər. Burada Wi-Fi sistemi var ki, tələbələr gecə 12-yə kimi
internetə daxil ola bilərlər. Yataqxana müdirilə söhbətdən belə aydın
oldu ki, tələbələrin axşam saat 9-dan sonra yataqxanaya gəlməsi
qadağandır. Nüsrət müəllim bizi otaqlarla tanış edərkən, bir tələbənin
bizə diqqətlə baxması və söhbətimizə qulaq asması nəzərimizdən
yayınmadı.
O, türkiyəli tələbədir, adı Fateh Sökmendir. Türk-dili və Ədəbiyyat fakültəsinin 3-cü kursunda oxuyur.
”Biz Türkiyədən imtahan verib, bura gəldik. Universiteti bitirdikdən,
sonra yenidən Türkiyəyə qayıdacam, amma buradakı tələbə həyatı xoşuma
gəlir. Mən təqaüd almıram, valideynlərim pul göndərir, həmin pulla da
ehtiyaclarımı ödəyirəm” deyən Fateh daha sonra “bu qədər” söyləməklə
söhbətədən boyun qaçırdı...
Sonra da digər bir türk dostunu dəhlizdə tutub, bizi ona tərəf yönəldərək, “suallara o, yaxşı cavab verəcək” dedi.
Fatehin
dostu İbrahim Kurt “tələbə həyatından danışmalıyam?” deyə soruşub, “hə”
cavabı eşidəndə söhbətə başladı. Hiss olunurdu ki, İbrahimin ürəyi
yaman doludur...
“Mən Türkiyənin Ərzurum şəhərindən gəlmişəm. Qafqaz Universitetinin
Pedaqogika fakültəsinin 4-cu kurs tələbəsiyəm. İlk vaxtlar çətin idi,
bura öyrəşmək. Daha sonra sağ olsun, azərbaycanlı dostlarımız bizə bura
öyrəşməkdə kömək etdilər... Biz azərbaycanlı dostlarımızın evlərinə
gedirik, onların analarına öz anamız kimi baxırıq, onlar da bizə öz
övladları kimi baxırlar. Universiteti bitirdikdən sonra fərq etməz,
Azərbaycanda qalacam ya da Turkiyədə, amma magistr təhsilimi Türkiyədə
almaq istəyirəm. Buradakı muəllimlərimiz, qrup rəhbərlərimiz bizə hər
tərəfdən çox köməklik göstərirlər. Burada maddi sıxıntılarımız yox,
mənəvi sıxıntılarımız çox olur ki, o da valideynlərdən uzaqda olmaq
səbəbindəndir. Birdə ki, hər bir tələbənin sıxıntısı olur. Biz səhər
7:45-də səhər yeməyi yeyirik, daha sonra hər kəs dərs başına... Burada
bizə Azərbaycan dili və ədəbiyyat fənni keçilir. Mən Azərbaycan dilində
başa düşürəm, amma danışa bilmirəm...”.
Dəhlizdə digər bir tələbə də danışmaq üçün bizə yaxınlaşır:
Nicat
Qafqaz Universitetinin birinci kurs tələbəsidir. İsmayıllı rayonundan
gəlib, kənd məktəbinin məzunudur, 600-dən yuxarı bal toplayaraq
universitetə qəbul olub.
“Yataqxanada qalmaq üçün aya 160 manat
pul verirəm, özum təqaüd alıram, mənə kifayət edir aldığım təqaud.
Valideylərim az halda pul göndərir, buradakı bütün şərait məni qane
edir, 6 tələbə bir otaqda qalırıq, otaqların təmizliyinə özümüz
cavabdehik. “Qafqaz”a qəbul olduğum üçün çox sevinirəm, məncə bizdə
“Qafqaz”dan yüksək universitet yoxdur. Buranı bitirəndən sonra, fikrim
var ki, təhsilimi xaricdə davam etdirim”.
Tələbələrin çalışma və yataq otaqları ilə tanış olduqdan sonra, yeməkxananı da görmək maraqlı idi.
Bu səbəbdən də yeməkxanaya getdik. Yeməkxanada yalnız 2-3 müəllim oturub söhbət edirdi. Deyəsən hamı dərsdə idi...
Bir tələbəni zorla tapa bildik.
Malik
adlı bu tələbə Qafqaz Universitetinin İqtisadiyyat və idarəetmə
fakültəsinin 3-cu kurs tələbəsidir, Balakəndən gəlib. Deyir ki, məktəb
vaxtı o qədər də yaxşı oxumayıb, yalnız 10 və 11-ci siniflərdən oxumağa
başlayıb, bu universitetə qəbul olandan sonra isə hər gün oxumağa
məcburdur.
“Burada oxumasan, qiymət almaq olmur. Burada heç
televizora baxmağa da vaxtımız olmur, hər şərait var, başımızı qatmaq
üçün. Həm də burada hər kəs bir dərnəyin üzvüdur, mən gənc akademiya
klubunun idarə heyətindəyəm. Bura 430 balla qəbul olunmuşam, odənişli
əsaslarla oxuduğum üçün təqaüd almıram, valideynlərim pul göndərir,
şəhərə çox çıxmıram deyə, aya təqribən 100 manat pul xərcləyirəm. Yeməyə
pul xərcləmirəm, yataqxana özü gündə 3 dəfə yemək verir, yeməklərin
dadı əla olur. Hər tətildə, hər bayramda valideynlərimin yanında oluram.
Demək olar ki, hər şey yaxşıdır, buranın tələbələri elə də çox deyil,
hamı bir-birini tanıyır, bir otaqda qaldığımız uşaqlar isə
dostlarımızdır. Çox az halda sözümüz çəpləşər, məsələn, pəncərəni açmaq
üstündə, birimiz deyir ki, mənə soyuqdur, o birimiz isə deyir ki, yox
istidir. Başqa məsələlərdə bir-birimizi başa düşməyə çalışırıq.
Dərslərimizi hazırlamaqda çətinlik çəkmirik, çünki dərslərimizi
hazırlamaq üçün otaqlar var, hər kəs ayrı-ayrılıqda gedib, dərslərini
hazırlaya bilər”.
Artıq iki saata yaxın olardı ki, biz
tələbələrlə birgə idik. Bu müddət ərzində heç bir tələbədən “darıxıram,
narazıyam, problemimiz var” sözü eşitmədik. Həmsöhbət olduğumuz
tələbələrin demək olar əksəriyyətinin bir arzusu var, təhsillərini
xaricdə davam etdirmək və vətəni əcnəbi ölkələrdə təmsil etmək.
“Nə
yaxşı ki, bu cür savadlı tələbələrimiz var, onlara hər zaman, bu cür
imkanlar yaradılsa, gör hələ nələr edərlər” deyə düşünüb məkanı tərk
edirik. Tələbə yataqxanasından xoş təəssürat və müsbət enerji ilə
ayrıldıq. Ümid edək ki, belə yataqxanalara gələcəkdə yenə də yolumuz
düşəcək... Digər universitetlərimiz üçün nəzərdə tuturuq...
Müxbir: Nihadə Eyyubova
Fotomüxbir: Elçin Ağayev
http://modern.az/articles/22811/1/
